شب... مار زنگی...دقایق یه برگ خشک

در راستای همون شب درازی که خط پایان رو گم کرده: من دوستش دارم... اما می خوام تموم شه!!!
تو این دقایقی که هر جا می رم باهام میان، انگار یه مار زنگی تو قلبمه و هی زنگ می زنه... و هی حس می کنم که الآن حلقه ی بدنشو تنگ می کنه و ... خفه!!!

چرا باور نمی کنین که من هوس مرگ کردم؟!؟ مگه اشکال داره؟! خب مرگ هم برای خودش آدمه دیگه، مگه نیست؟! بابا اصلن هر چی می خواد باشه باشه.. همین که هست، من خوشحالم... حالا اشکال داره که من عاشقش باشم؟!؟ عاشق یه موجودی شدم که هست، چرا تحویل نمی گیرید ؟ چرا جدی نمی گیرین عشق من بدبختو؟!؟

این اخبار ایران هم که درد ادمو بیشتر می کنه!!!! بابا تو این دنیای مضحک چه خبره؟!؟

از دست آدمای این دنیای مسخره هم حالم داره به هم می خوره: دورو، دروغگو، زیاده طلب، خودخواه، احمق!!!!
<<<<<<<<<<<<<<<<<
امشب استیون پینکر اومده بود دانشگاهمون و یه سخنرانی باحالی در مورد آخرین کتابش با عنوان
the blank slate کرد... اگه فرصت شد بخشهایی از حرفاشو شاید اینجا بنویسم

>>>>>>>>>>>>>>>>>
این بخشی از یه ترانه است که سارا برایتمن خونده... اگه یه روز حوصله داشتم به فارسی ترجمه اش می کنم... فعلن از سواد فرانسه ی خودتون استفاده کنین...   در مورد یه حس پارادکسیکال در شبه!... بابا تسلیم، نزنین منو... انگلیسی اشو گذاشتم تو کامنت

Dans La Nuit

Et quand dans la nuit tout s'endormit,
Je vis les cieux devant mes yeux fermés.
Dans le silence j'avais trouvé la vérité,
Comme une fleur qui ressemble à mon coeur.

L'air me semblait léger léger
Et les couleurs d'une infinie douceur,
Les yeux fermés.

Le coeur si pur
Qui voit revivre l'espoir,
Même s'il fait noir
Qu'il semble pleuvoir.