چند روز پیش دیدمش... جلوی پله ی برقی ایستاده بودم، منتظر یه پسره بودم که کتابشو ازش بخرم. یه دفه دیدم یه پسره با یه کلاه مدل قدیمی با عجله اومد تو و از پشت شیشه ها به بیرون نگاه کرد ... انگار از چیزی فرار می کرد و یا کسی رو قال گذاشته بود و داشت حالا دزدکی نگاهش می کرد ... یا اینکه کسی رو می پایید!!! خلاصه زود متوجه من شد اما اول نشناخت.. من هم اولش نشناخته بودمش... آخه با اون کلاه مسخره و موهای از ته تراشیده یه جورایی یه آدم دیگه ای شده بود... خلاصه یه جوری هر دو وانمود کردیم که همدیگر رو ندیدیم!!! آخه این کاری بود که هر دو همیشه وقتی همدیگر رو می دیدیم می کردیم!  ولی این بار یه چیزی برام جالب بود و اون دست راستش بود که از آستین کوتاه تی شرتش تو چشم می زد!!! تمام دستش رو خالکوبی رنگی کرده بود: یه طرح کامل رنگارنگ، بی هیچ سوراخی از خود پوست ِ بیچاره !!! نمی دونم طرحش چی بود (خیلی دلم می خواست بدونم) آخه شلوغ بود و همه یا می رفتن سر کلاسهاشون و یا از کلاس هاشون میومدن!! اینه که نمی شد خوب دید!!!
زیاد نمی شناختمش، از ای میل هایی که اون اوایل گاهی برام می فرستاد یه جورایی فهمیده بودم که از نظر روحی خیلی تعادل نداره! گاه  ای میل های خیلی مذهبی و فورواردهای دینی می فرستاد!!! و گاهی هم عکس های مسخره ی جورج بوش و ای میل های بی فایده ی ملت به سازمان ملل برای مخالفت با جنگ در عراق!!!... یه دف هم بی مقدمه منو به خونه اش دعوت کرده بود!!! (که من بهش گفته بودم درس دارم و گرفتارم و شاید یه وقت دیگه!!!) یه دوست ترک هم داشت که اون اوایل یه بار حالشو از این دوستش پرسیدم که اون هم گفت که زیاد باهاش جور نیست چون یه جورایی تو خودشه و آدم عجیبیه !!! اون روز که با اون تتو و اون رفتار مضطرب و عجیب دیدمش بیشتر از پیش دلم براش سوخت...
خب دیگه بعضی ها عجیبن و خودشون هم می دونن که عجیبن و دلشون می خواد که بهشون کمک بشه! بعضی ها اما عجیبن ولی نمی خوان کسی بهشون نزدیک بشه و کمکی بهشون بکنه...
من هم که نمی دونم چرا (هر جا که می رم) هر چی آدم عجیب و غریب عالمه به تورم می خوره (کم خودم فضولم که در حال و روز ادما مکاشفه کنم و برم تو نخشون، دست بر قضا آهن ربای هر چی
eccentric
 که فکرشو بکنین هستم .)